Vader Jacob & een zwembad met uitzicht

Morgen ben ik alweer 6 weken in Uganda en vandaag zijn we dus ook begonnen aan de zesde week stage. Vorige week zijn we echt van start gegaan met ons onderzoek. We zijn begonnen met het interviewen van alle kinderen over hoe het met ze gaat. Heel interessant om echt zo met de kinderen in gesprek te gaan over hun leven. Soms is het ook wel aangrijpend als je letterlijk van het kind tegenover je hoort dat ze altijd op de grond slaapt, dat ze op zondag maar een maaltijd eet (omdat ze dan niet op school te eten krijgt, waar ze twee maaltijden per dag krijgt) of dat ze bij hun zus wonen omdat ze anders thuis door de andere broers en zussen in elkaar geslagen worden (of hij natuurlijk dat kan ook). Heftige verhalen dus. De bedoeling is dan ook wel dat als er bij een kind thuis of op school echt een probleem blijkt te zijn dat Hands for Hope daar iets aan gaat doen, ik hoop dan ook dat dat echt gebeurt.

Donderdagmiddag mochten we weer het afternoon program organiseren. Deze keer gingen we aan de slag met muziek, sociale spellen en combinaties daarvan. Een klein beetje richting muziektherapie dus. Heel leuk is dat kinderen hier veel minder schaamte kennen dan de kinderen in Nederland. We deden bijvoorbeeld spelletjes waarbij je even een solootje doet, in beweging of in geluid, en dan bedacht iedereen echt de gekste dingen. Ook heel fijn en belangrijker is dat deze kinderen nu steeds meer respect krijgen voor elkaar. Een paar weken geleden werd er nog erg veel uitgelachen, waarop we heel duidelijk hebben aangegeven dat we dat niet willen. Dat gebeurt nu dus gelukkig niet meer (hopelijk ook niet achter onze rug om). Op gegeven moment gingen we met ze zingen. Toen we vroegen of de kinderen nog een lied kenden begonnen ze spontaan ‘Vader Jacob’ in het Engels te zingen. Hierop hebben we ze ‘Vader Jacob’ in het Nederlands geleerd wat ze echt met groots enthousiasme zongen! Heel leuk!

Na ongeveer de helft van ons lesprogramma moesten alle kinderen opeens weg om een andere les te volgen (want ja, Uganda). Toen bleven wij dus zonder kinderen achter. Een van de kinderen uit de ‘special needs class’ met een redelijk zware verstandelijke beperking had de ukelele al gehoord en werd er erg enthousiast van. Hij nam me, toen de andere kinderen weg waren, dan ook maar wat graag mee naar zijn klas, waar de lessen voor de dag al voorbij waren. Daar konden we dus nog mooi even muziek maken. We hebben twintig minuten samen ukelele gespeeld, gezongen, getrommeld en gedanst. Normaal heeft hij ongeveer aandacht van 2 seconden en is dan weer afgeleid, maar tijdens het muziek maken kon hij zijn aandacht er heel goed bij houden en was er echt contact. Spontaan bedachten we samen een liedje wat we konden zingen, waar hij telkens ook wat rustiger van werd. Al het muziektherapie-enthousiasme in me werd hier weer helemaal door aangewakkerd! Wat fantastisch om dit te kunnen doen met mensen en zo echt meer contact te hebben door muziek! (Ik heb echt zo’n leuk vak!)

Na onze stageweek volgde ook weer een heel geweldig weekend! Op vrijdag ging ik langs bij onze medestudenten in Kampala om mijn eigen Ugandese jurkje te laten maken. We waren laatst al naar een winkel geweest met allerlei vrolijke Afrikaanse stofjes om er eentje uit te kiezen en nu gaat dus een collega van mijn medestudenten het jurkje voor me maken, ik ben heel benieuwd!

Op zaterdag en zondag mochten we verblijven in de Cassia Lodge, een hele mooie lodge aan de rand van Kampala. We gingen er op de boda heen, waarbij we het laatste stukje erg stijl omhoog de berg op gingen en zo de natuur in. Daar stond dus opeens ook een aapje naast de boda op 1 meter afstand! Super leuk! Vanuit de lodge was er echt prachtig uitzicht! Zit je daar in een zwembad met uitzicht over de stad, bergen, een meer en eilandjes, heel gaaf! Dat is nog eens fijn ontspannen van je weekend genieten!